De afgelopen weken heb ik me haast wekelijks ingezet voor een column van Art Rooijakkers. Wekelijks verschijnt hij elke zaterdag in Het Parool en beantwoord daar een toekomstige vraag rond zijn twee dochters. Denk aan vragen als ‘Werken mijn dochters later nog?’ en ‘Worden mijn dochters onsterfelijk?’. Dat doet hij in de vorm van een column waarbij hij experts spreekt, maar ook zijn eigen blik laat doorschemeren.
Mede omdat de research veel tijd in beslag neemt, zijn wij deze voor hem gaan doen. In een groep van meer dan twintig man werden wekelijks vijf vraagstukken verdeeld, die in groepjes van drie behandeld werden. De research ging telkens in een zelf opgezet document zodat Art een overzicht had van alle verzamelde informatie. Bij elk vraagstuk heb ik gepusht om volgens mijn opgestelde researchdocument aan de slag te gaan. Veel van de andere studenten hebben hetzelfde document ook in grote lijnen overgenomen.
Onderstaand zijn de zeven researchdocumenten te vinden waaraan ik gewerkt heb. Omdat Art maar één keer per week in Het Parool verschijnt, zijn nog lang niet alle vraagstukken in een column verschenen. Wanneer dat wel het geval is, staat het column als linkje achter het researchdocument.
- ‘Kunnen mijn dochters later nog in Amsterdam wonen?’
Researchdocument hier en column hier - ‘Zullen mijn dochters ooit een gorilla in het echt zien?’
Researchdocument hier en column hier (Art heeft de vraag gewijzigd, maar wel het document gebruikt) - ‘Gaan mijn dochters nog dood?’
Researchdocument hier en column hier (Wederom heeft Art de vraag gewijzigd, maar veel van de research keert wel terug) - ‘Welke hedendaagse band draaien mijn dochters nog over 25 jaar?’
Researchdocument hier en column hier (Art heeft hier de vraag wat bondiger gemaakt) - ‘Wordt Art opa van designerbaby’s?’
Researchdocument hier en column hier - ‘Gaan mijn kinderen nog drugs gebruiken?’
Researchdocument hier - ‘Wat is het nieuwer roken voor mijn dochters?’
Researchdocument hier
Reflecteren volgens de STARR-methode
| Situatie | Deze opdracht kwam tot ons via Roy. Zelf regelden we een eerste meeting met Art, die plaats vond op donderdag 14 maart. Hij gaf aan wat hij nodig had en wij gaven aan waar we konden helpen. |
| Taak | Art's taak was om wekelijks een column te schrijven in Het Parool. Zijn plan: naar de toekomst van zijn dochters kijken. Rijden ze bijvoorbeeld nog auto? Werken ze nog? Spreken ze nog de Nederlandse taal? Allerlei vragen die hij ons op een presenteerblaadje gaf. Onderling verdeelden we deze vragen wekelijks over vijf groepen van drie. Van maandag tot en met woensdag werkten we deze vraag uit tot een antwoord. De deadline stond wekelijks op woensdagavond 23:59. |
| Actie | De vraag beantwoorden gebeurde bij elk groepje op een andere manier. Mijn insteek was vaak hetzelfde, en die insteek werd later door velen overgenomen: de hoofdvraag opsplitsen in drie deelvragen om zo tot een beter antwoord te komen. Ieder krijgt zo een eigen deelvraag waarbij een antwoord zit, enkele quotes en contactinformatie. Laatstgenoemde probeerde je al in te lichten op een eventueel telefoontje van Art, die vervolgens zelf nog contact opnam met die experts. Bij het beantwoorden van de vraag is het van belang om niet de vraag uit het oog te verliezen. Denk maar eens aan de vraag 'Gaan mijn dochters nog dood?'. Een vraag waarover je enorm lang door kan gaan, maar het vooral van belang is om tot de kern te komen. |
| Resultaat | Wekelijks resulteerde dit in een goed researchdocument, waar Art over het algemeen positief over was. De antwoorden waren vaak speculerend. Of Art's dochters later nog dood gaan is natuurlijk niet precies te zeggen - dus ga je speculeren. Gelukkig is daar ruimte voor in een column. Maar gelukkig kwam je soms ook tot een echte conclusie, zoals bij de vraag 'Zullen mijn dochters ooit een gorilla in het echt zien?’. |
| Reflectie | Eerlijk is eerlijk: werken voor een BN'er wakkert je enthousiasme automatisch aan. Je steekt er net wat meer energie in en wil tot in de puntjes dingen compleet hebben. Maar ook dat enthousiasme begint op den duur te verdwijnen en dat was merkbaar bij iedereen die aan dit project werkte. Vaak zat het in de weg met andere producties, wat resulteerde in irritaties. Zelfs toen we onze eigen vragen bedacht hadden, goedkeuring kregen van Art en deze uitwerkten - was het enthousiasme niet meer zoals voorheen. Zelf denk ik dat daar simpelweg geen oplossing voor is. Het resultaat van het uiteindelijke column is tof (met de naamsvermelding van Condor), maar levert je niet genoeg op om je motivatie vast te houden. Zo simpel is het. Toch ben ik blij dat ik in maart begonnen ben aan het project. Het heeft me immers veel geleverd wat betreft research en het werken in groepsverband met mensen waar je normaal niet mee werkt, was ontzettend fijn. |
|---|