Het is 1 februari 2013 en het woord binge-watching ontstaat, een woord dat de daadwerkelijke bezigheid (die natuurlijk al veel langer bestaat) tot discussie doet leiden. Het woord kreeg gestalte door een vernieuwende stap, genomen door Netflix: een serie maken en vervolgens op een specifieke dag (altijd een vrijdag) deze in het geheel uitbrengen. Niet meer wekelijks wachten, maar direct aflevering na aflevering kunnen kijken. Met het uitbrengen van House of Cards op die eerste februari, de eerste Netflix Original, kregen cliffhangers een nieuwe ‘persoonlijkheid’ en onder meer HBO (o.a. The Sopranos en Game of Thrones) en AMC (o.a. Breaking Bad en Mad Men) moesten het niveau verder omhoog krikken om het opboksende Netflix voor te kunnen blijven. Het resulteerde in een ongelooflijk hoog niveau onder televisieseries en een ongekende populariteit onder zowel jong als oud. Met seizoen 6 neemt House of Cards als een van de steunpilaren van die enorme groei in niveau en populariteit van televisieseries, afscheid. Alleen hadden ze dat eerder moeten doen.
★ ★☆☆☆ | Seizoen 6
REGISSEUR: O.A. ROBIN WRIGHT EN ALIK SAKHAROV
ROLLEN: ROBIN WRIGHT, MICHAEL KELLY, DEREK CECIL, BORIS MCGIVER, DIANE LANE EN GREG KINNEAR
TIJD: 440 MINUTEN (± 55 MINUTEN PER AFLEVERING)
Een halfjaar na het verschijnen van seizoen vijf in 2017 werd Kevin Spacey, die als Francis Underwood vijf seizoenen lang de hoofdrol vertolkt, beschuldigd van aanranding, wat korte tijd later leidde tot zijn ontslag bij Netflix. House of Cards moest dus verder zonder Spacey en het zesde en tevens laatste seizoen, werd door Netflix bijgesteld van de originele dertien afleveringen, naar acht.
De magie van vooral het eerste en tweede seizoen misten al een tijdje, maar door de setting en het acteerniveau kon de serie tot seizoen vier zich nog makkelijk meten met andere series van topniveau (Better Call Saul, Fargo, Game of Thrones – allemaal nog lopende series). Helaas leverde het vijfde seizoen al veel in wat betreft kwaliteit en is het nieuwste en laatste seizoen haast onherkenbaar.
Robin Wright kan als hoofdrolspeler de serie gemakkelijk dragen. Haar emoties spatten nog steeds van het scherm af en velen kunnen nog van haar leren. Maar dat blijkt niet genoeg, want elke aflevering is slecht geschreven en er is weinig meer over van de ooit zo doordachte serie.
⌈ Aflevering na aflevering maken de schrijvers absurde en onoverwogen beslissingen ⌋
Terwijl Claire onder haar meisjesnaam Hale verder gaat met het voortzetten van het presidentschap, probeert Doug Stamper het hoofd boven water te houden na de dood van Francis. Nieuw is dit seizoen de familie Shepherd. Zij lijken met veel eigenbelang een gevaar voor Claire. In vorige seizoenen hadden de makers uitgebreid de tijd genomen om de Shepherds te introduceren en zo een krachtiger verhaal te brengen, maar in het zesde seizoen rollen ze er zo in. Hun belangen zijn duidelijk, maar daar blijft het dan ook wel bij wat jammer is omdat er veel meer uit deze familie gehaald had kunnen worden.
Aflevering na aflevering maken de schrijvers absurde en onoverwogen beslissingen, veel verhaallijnen blijven onvoltooid (denk aan de moorden uit vorige seizoenen), terwijl deze echt wel eens beantwoord hadden mogen worden en andere verhaallijnen worden ondertussen weer uitgezet, waarvan het merendeel onvoltooid wordt achtergelaten. Het is een kleine opsomming van wat er allemaal mis is met het zesde seizoen.
Ondanks dat het ontslag van Spacey meer dan terecht is en Wright de serie goed zelf kan dragen, mist de serie Spacey toch. De schrijvers konden meer kanten met hem op, al valt te betwijfelen of het niveau van de schrijvers door zijn aanwezigheid gered had kunnen worden. Dat laatste durf ik zelf zelfs met ‘nee’ te beantwoorden.
Netflix heeft de fout gemaakt om na seizoen drie te kiezen dat vier niet het laatste zou zijn. Er lagen toen al wat lijntjes om richting een eind te werken en hadden ze die opgepakt, had de serie zich waarschijnlijk op een ontzettend hoog niveau afgesloten. Nu blijft de serie een boom met onderin een sterke stam die ervoor heeft gezorgd dat de gouden eeuw van de televisieseries ingeluid werd, met bovenin wat kale slappe takjes die de boom lelijk doet laten lijken – terwijl de stam ooit zo goed was.
Reflecteren volgens de STARR-methode
| Situatie | Na jaren genoten te hebben van House of Cards, stond afgelopen jaar het laatste seizoen voor de deur. Na een teleurstellend seizoen moest ik dat kwijt. Deze keer niet zo zeer om mensen te informeren (mensen die starten aan een serie lezen niet een recensie van seizoen zes en mensen die al kijken lezen niet snel een recensie), maar meer om m'n gevoel te delen waar mensen zich bij kunnen aansluiten. |
| Taak | M'n gevoel overbrengen waar mensen zich (eventueel) bij konden aansluiten was mijn taak. |
| Actie | Net zoals bij The Haunting of Hill House verzamel ik naast het kijken van de afleveringen extra informatie - dit keer bijvoorbeeld over binge-watching dat ontstond rond het eerste seizoen van House of Cards. Tevens kond de informatie rond de recent ontslagen Kevin Spacey niet ontbreken. |
| Resultaat | Een recensie vol met negativiteit rond het laatste seizoen. Prima wat mij betreft, dat was immers ook mijn insteek. |
| Reflectie | Met de recensie zelf ben ik niet ontevreden, maar achteraf had ik misschien beter voor een essay kunnen gaan. Daar had ik de huidige politieke situatie in de Verenigde Staten aan kunnen halen, had ik dieper op Kevin Spacey's ontslag in kunnen gaan en wat het resultaat was voor de serie en al met al had ik mijn gevoel beter kunnen beargumenteren. |
|---|